آی آسمان مغموم شهر بی پناه من!
اینجا
شاخه ها تشنه ی سخاوتند.
از کتاب هایمان مرگ می بارد
و ناله ی ارواح سیاهپوش شهر
اندیشه ی سیاه و سفید مرا
می گریاند.
جرعه ای زیبایی بنوش
-به پاس دلتنگی ما-